من...................تنهااییییی...................و ویالون

 

فرا رسیدن محرم را به تمام مسلمان های تسلیت می گویم

ای خدااااا

منتظرم خدا ؛

پس خط پایانت کجاست ..؟؟؟

آیا جهنمت همین جایی که هستیم نیست ..؟؟

من آتشت را ؛

به نامردی ها ؛

به دورویی ها ؛

و ...................

خیانت ها ترجیح می دهم ..!!!

شاید اگر ایوب هم در عصر ما بود صبرش لبریز می شد ...!!!

جـغـد گـفـت:

خـدایـا....

آدم هـایـت مـن و آوازهـایـم رادوسـت نـدارنـد....

خـدا گـفـت:

آوازهـای تـو بـوی دل کـنـدن مـی دهـنـد....

و....

آدم هـا عـاشـق دل بـسـتن انـد....

امـا....!

تـو بـخـوان.....

و هـمـیـشـه بـخـوان....!

کـه آواز تـو....

حـقـیـقـت اسـت و.....

طـعـم حـقـیـقـت....تـلـخ....!!!

پنجاه ویکمین شعراز مارک استرندبرگزدان بابک شاعر

شب‌ها می شود ازکناررودخانه به آغوش توآمد
آغوش تو را جاری کرد
می‌شود حتی آنقدر در آغوش تو ماند
تا رودخانه ای جاری شود
شب‌ها می شود یک گره کور روی گردن خود زد
ودرون رودخانه افتاد
اما وقتی که افتادی تازه خواهی فهمید که آغوش توبوده
شب‌ها می شود ازکافه تا خانه را سوار قایقی شد
که روی آغوش تو روان است
وآنقدر خیس شوی که رودخانه را هم حتی خیس کنی
شب‌ها می شود
درون جریان تو پنهان شد
حتی اگر رودخانه‌ای خشک باشی

آهای مسافر! این راه تنها برای قدم‌های توست 
نه از آن چیزی دیگر.
جاده‌ای وجود ندارد
جاده، سفر کردن توست.

رفتنت جاده را می‌سازد
و هرگاه به پشت سر نگاه کنی
مسیری را می‌بینی
که کسی نمی‌تواند دوباره بپیماید.
...
آنتونیو ماچادو، ترجمه‌ی محسن عمادی

دور باشـــی و تــپــــــنده …
بهتر است از این که …
نزدیـــک باشی و زننـــــــده …
این مفــــــهوم را که در رگ هـــایت جاری کنی …
دیگر تنـــــــــها نخواهی بود …

.

.

بیشتر از هرکسی … خودت را دوست داشته باش!
جوری که هر کجا نشسته ای … هر جا که می روی ….
در هر کاری که میکنی … “خــــــــودت ” حضور داشته باشد ،
یــــک حضــــــــــور بـــی ماننـــد …
اما خالــــــی از تکبــــر ، حسادت ، ریــــــا …
باور کن تا عاشق خودت نباشی ….
عاشق هیچ کس نمیتوانی بشوی ….
و هیچ کس هم ..(!)… عاشقت نمیشود !

 

.

..

خداوندا ؛

راهی نمی بینم ، آینده ام پنهان است

اما مهم نیست

همین کافیست که

تو راه را می بینی و من تو را . .

.

.

.

 

می توان در قاب خیس پنجره

 

چک چک آواز باران را شنید

 

می توان دلتنگی یک ابر را

 

در بلور قطره ها بر شیشه دید

 

می توان لبریز شد از قطره ها

 

مهربان و بی ریاو ساده بود

 

میتوان با واژه های تازه تر

 

مثل ابری شعر باران را سرود

 

می توان در زیر باران گام زد

الان خیلی خوشحالم خوشحال.........

می خوام جشن بگیرم

 یکم بپریم هوا ............هوراااا     همه چیز اوکی

 

..................

................منو مبیناو رها

،.................حالا گره موسیقی بنوازید...........دام دام

.............رقص نور.........

،.........امروز روز شادی ...شادی

 

..................حالا بچه ها بیام وسط

 

وای که چه روز خوبی امروز.................

خوب دیگه فکر کنم...........وقت غذا همه گشنید.............به به.........اقا چرا هول میکنی به همه

 میرسه غذا

..................خب دیگه همه خسته شدید......برین بخوابید به قول رها

رها شبتون شیک

 

این اهنگو بخاطر دوست عزیزم دلارام گذاشتم

خدای من دلم تنگ است برای بین الحرمینت  برای دیوارهای کشیده قبرستان بقیع برای ستون های بی شمار مسجدالنبی  برای هوای دلگیر مدینه کاش دوباره مرا به سرزمینت دعوت کنی دلم انچنان پر کشیده که ارام و قرار ندارم  حتی دوست دارم به اندازه یک لحظه نفس کشیدن کنار قبر امام محمد باقر باشم  نمی دانم  که مرا چگونه قانع می کنی که دل تنگی ام را فرو کش کنم  خدایا تو را به قبر های  قریب بقیع   به من ارامش را عطا کن .....  وبه سوالات بی شمار ذهنم  پاسخ بده ومرا هیچ گاه به حال خود وا نگذار به امید روز دیدار با بیت الحرام ات  خدای من....       

دل‌ تنگم
به قاعده ی یک سفر
پر از جاده‌
پر از فاصله
به شماره ی اتوبوس‌های راهِ شب
کافه‌هایِ خمارِ در امتدادِ شب
...

دل‌ تنگم
به اندازه تمامِ روز‌هایی‌ که ما
از بین اینهمه نبودن
باز نبودن را انتخاب کرده ایم
دل‌ تنگم
دل‌ تنگ ....